Eski Türkçede saf ne demek?

Eski Türkçe'ye merak salanlar, kelimelerin kökenine inmek isteyenler buraya! Bugün mercek altına alacağımız sözcük: "Saf". Günümüzde daha çok "katışıksız, halis" anlamlarında kullandığımız bu kelime, acaba Eski Türkçe'de hangi anlamlara geliyordu? Eski Türkçe'de "saf" kelimesi, günümüzdeki anlamlarına oldukça yakın bir şekilde kullanılıyordu. Temel anlamı, "dizi, sıra, tabaka" gibi düzenli ve ardışık ögeleri ifade etmekti. Askeri bir terim olarak da sıkça karşımıza çıkardı. Örneğin, ordunun savaş düzenindeki dizilişi "saf" olarak adlandırılırdı. Bu kullanım, kelimenin düzenlilik ve tertip anlamlarını vurgular. Bunun yanı sıra "saf" kelimesi, mecazi anlamlarda da kullanılırdı. Bir şeyin özünü, esasını belirtmek için de "saf" sözcüğü tercih edilebilirdi. Tıpkı günümüzde "saf altın" derken, altının en katışıksız halini kastettiğimiz gibi. Kelimenin bu kullanımları, Eski Türkçedeki anlam zenginliğinin güzel bir örneğini teşkil ediyor. Sonuç olarak "saf" kelimesi, Eski Türkçe'den günümüze ulaşan ve anlamını koruyan önemli bir sözcüktür. Hem düzeni ifade eden somut bir anlamı, hem de bir şeyin özünü belirten soyut bir anlamı barındırması, kelimenin kullanım alanını genişletmiştir. Dilimizin köklerine yaptığımız bu kısa yolculuk, kelimelerin ne denli canlı ve evrim geçiren yapılar olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor.